مقاله : كاربرد پليمرها در صنعت راهسازي
مقدمه
امروزه صنعت راهسازي يكي از مهمترين شاخه هاي مهندسي ميباشد كه به سرعت در حال رشد است. گسترش سريع شبكه راهها، افزايش ترافيك و بار محوري ناشي از آن، همچنين افزايش تقاضا براي بهبود كيفيت خدمات، سبب تلاش بيشتر مهندسان به منظور بالا بردن كيفيت راهها و نگهداري آنها گشته است.
تا اوايل قرن بيستم جاده ها عمدتا خاكي بودند و راههاي داخل شهري سنگفرش ميشدند، امروزه، با پيشرفت تكنولوژي به روسازي راه بسيار اهميت داده ميشود.
در اين ميان مناسبترين ماده اي كه براي روسازي راه به كار ميرود، آسفالت است. زيرا از مواد ديگري ارزانتر است، در برابر تغييرات شرايط جوي پايدار ميباشد، خاصيت ارتجاعي دارد، به فراواني و در همه جا در دسترس است و ميتوان آن را (با اصلاحات لازم) در هر آب و هوايي به كار برد.
تا چندين دهه قبل آسفالت به صورت معمول خود (مخلوطي از قير و سنگدانه) به كار ميرفت. ولي امروزه مهندسان بنا به دلايل زير سعي در بهبود خواص آسفالت دارند:
آسفالت با مشكلاتي نظير ترك خوردن، شيار شيار شدند (Rutting) فرسوده شده بر اثر نمكها، جمع شدن بر اثر گرما يا شكننده شدن بر اثر سرما و … روبروست.
توجه به ايمني و راحتي جاده ها از مهمترين اصول راهسازي مدرن است. مثلا سطح جاده بايد طوري باشد كه اصطكاك لازم را ايجاد كرده از ليز خوردن اتوميبلها جلوگيري نمايد. همچنين صداي ناهنجار ايجاد ننمايد. يعني داراي سطحي هموار باشد نيز از جمع شدن آب روي جاده جلوگيري شود.
طراحان و مهندسان در پي يافتن روشها و مواد مناسبي براي اصلاح آسفالت هستند. از جمله مهمترين موادي كه تا كنون براي اين منظور به كار رفته اند و نتايج بسيار رضايت بخشي به همراه داشته اند. پليمرها ميباشند.
در اين مقاله سعي شده است به دو كاربرد عمده پليمر در بهبود خواص آسفالت اشاره شود:
1- استفاده از پليمر براي اصلح خواص قير.
2- استفاده از شبكه هاي (Mesh) پليمري براي تسليح آسفالت.
3- استفاده از پليمر براي اصلاح قير PMB2
قير به عنوان چسبنده اي ايده آل براي ساخت آسفالت به كار ميرود. اين ماده در دماي بالا مايع شده ميتواند با سنگدانه ها مخلوط شود آنها را به هم بچسباند و تشكيل آسفالت دهد. در دماي معمول، قير به صورت يك ماده ويسكو الاستيك عمل ميكند به علاوه چسبندگي خوبي داشته، در برابر نفوذ آب مقاوم ميباشد. با اين همه، برخي از مشكلات راهها نظير خرد شدن آسفالت بر اثر خستگي، ايجاد شيار بر روي آسفالت بر اثر افزايش بار محوري، روان شدن آسفالت در اثر گرما، كنده شدن و خرد شدن سنگدانه ها و … مربوط به قير مصرفي ميباشند. بنابراين شيميدانها سعي زيادي در بهبود خواص قير دارند...............................
يكي از انواع گوناگون تركيبات پليمري كه در بين ژئوسينتيكها بيشترين كاربري را دارد. ژئوتكستايل ميباشد. ژئوتكستايلها در واقع منسوجات مصنوعي از جنس مواد پلي اتيلن و يا پروپيلن هستند كه بر اساس طرز تهيه آنها از الياف پليمري به گونه اي مختلف نظير بافته شده (woven) و بافته نشده (nonwoven) يا بدون تار و پود تقسيم ميشوند. ژئوتكستايلهاي بافته شده و بافته نشده نيز بر اساس نحوه ارتباط بين رشته هاي تشكيل دهنده آنها همچنين شكل ظاهري رشته ها به انواع زير تقسيم ميشوند:
تك رشته اي (monofilament)
چند رشته اي (multifilament)
ورقه اي چاك خورده (slitfilm)
اتصال حرارتي يافته (melt- bonded)
سوزن كوبي شده (needle- punched)
اتصال يافته به وسيله رزين (resin- bended)
شكل ظاهري ژئوتكستايها به صورت پارچه ميباشد كه در اندازه هاي مختلف و متنوع تهيه شده، و به بازار عرضه ميگردد.
خواص فيزيكي و مكانيكي اين مواد نظير استحكام نفوذ پذيري مناسب، مقاومت در مقابل سوراخ شدگي و از همه مهمتر مقاومت كششي بالاي آنها نسبت به وزنشان باعث به وجود آمدن گروه وسيعي از كاربرد اين مواد در طرحهاي عمراني شده است. به طوري كه ميتوان بيش از هشتاد زمينه كاربردي مختلف را براي استفاده در شاخه هاي مختلف عمراني نظير راهسازي، مهندسي ژئوتكنيك (سدهاي خاكي) طرح سازه هاي هيدروليكي، طراحي فرودگاهها،پي سازي، طراحي راه آهن و نام برد................................
برچسب ها :
كاربرد پليمرها , ژوتكستايل , مواردي از كاربرد آسفالت پليمري , كاربرد ژئوتكستايلها در تسليح خاك , مشخصات فيزيكي مشهاي تسيلح , صنعت راهسازي ,
|